BLOG
12-07-22WINNAAR ACADEMIEPRIJS ARTEZ ZWOLLE 2022
Na de verkrachting en moord van Sarah Everard begin 2021 was er online veel ophef over ‘’The 97%’’, die refereerde naar een onderzoek van UN Women UK uit diezelfde tijd, waaruit bleek dat 97% van de vrouwen tussen de 18 en 24 te maken heeft gehad met seksuele intimidatie. Mensen werden geraakt door deze statistiek en begonnen hun persoonlijke verhalen te delen met de tekst ‘’part of the 97%’’. Het speelde voornamelijk onder jongeren maar het had ook veel connecties naar de #MeToo beweging uit 2017, toen veel vrouwen naar voren stapte over seksueel misbruik binnen Hollywood.
Wat me vooral opviel aan deze nieuwe onlinebeweging over vrouwen…waren de mannen. Er werden grappen gemaakt als ‘’We did it boys!!’’ of “Nog 3% te gaan!!’’, of discussies werden direct dichtgeslagen met de zin ‘’But not all men.’’ Er was toch minder progressie onder jongeren bij thema’s als seksueel geweld, dan ik had gedacht. Dit was de reden dat ik mijn scriptie ging schrijven over de beeldcultuur rondom seksueel geweld, intimidatie en consent. Juist omdat de jongeren, waarbij de media als opvoeder werkt, een vertekend beeld hadden over thema’s als seks en gender. Toen ik dit onderwerp koos had ik niet zien aankomen hoeveel nieuwsitems erover naar boven zouden komen. We gingen van Marc Overmars, naar BOOS, naar Johan Derksen, het hield maar niet op. Aan voorbeelden, helaas, niet te kort.
In mijn scriptie ‘’Sleutels tussen je knokkels’’ behandel ik de impact van onze beeldcultuur rondom seksueel geweld, intimidatie en consent. In de media wordt er een vertekend beeld geschept van deze onderwerpen. Dit komt onder anderen door een verkeerde representatie bij onderwerpen als seks, gender en macht.
Maatschappelijke problemen als rape culture (verkrachtingscultuur) blijven hierdoor ook in stand, waarin seksuele intimidatie, aanranding, catcalling en het onveilig voelen voor vrouwen in openbare plekken, als normaal wordt gezien, iets onvermijdelijks. Er wordt te weinig geluisterd naar de slachtoffers en veel te veel daders komen met hun daden weg. Het is tijd voor verandering. Er moet een nieuwe beeldcultuur ontstaan rondom seks en consent. Laten we in de media onderwerpen als consent en het vragen of iemand oké is, net zo normaal maken als dat verkrachting een misdaad is.
In mijn afstudeerproject genaamd: The Nice Guys, wil ik de verschillende facetten rondom verkrachtingscultuur behandelen en laten zien hoe onderwerpen als seks, gender en geweld in onze beeldcultuur leven. In deze videocampagne maak ik o.a. gebruik van verschillende beelden uit de media en ik maak veel referenties naar internetcultuur. Het gaat allemaal in een raptempo voorbij, en je zult elke keer wel iets nieuws ontdekken. De audio bestaat uit robotstemmen die met oermens grammatica commentaar leveren. Want ook al zeggen we het niet hardop, dit is wel hoe er gedacht wordt.
Ik maakte steeds al de grap dat ik ben afgestudeerd met seksisme, maar ik heb er nu ook gewoon de academieprijs mee gewonnen! Dit had ik vorig jaar echt niet kunnen bedenken. Ik heb er een jaar langer over gedaan, en ik weet dat ik dat er niet steeds bij hoef te vertellen, maar ik doe het toch. Want laat dit een oproep zijn naar al mijn studiegenoten en leeftijdsgenoten: neem je mentale gezondheid serieus. Het is oké jezelf extra tijd te gunnen als je te kampen hebt met een burn-out of een dalende mentale gezondheid. Als ik niet de tijd had genomen om te rusten had ik niet zo gefocust en geïnspireerd te werk kunnen gaan als afgelopen jaar. Ik heb me echt kunnen vastnagelen in de wereld van The Nice Guys en het resultaat is zichtbaar. Het raakt me ook enorm dat een onderwerp wat zoveel met mij doet, ook zo veel met anderen doet. Ik heb zoveel fijne en positieve reacties gekregen en ook enorm interessante gesprekken gehad tijdens de Finals.
Ik wil absoluut verder met dit onderwerp. Het is een thema waar ik al langer interesse in hebt, lees: gefrustreerd van raak, en ik wil kijken wat ik hier als ontwerper in kan betekenen. In mijn afstudeerwerk heb ik lang niet alle facetten van verkrachtingscultuur kunnen behandelen, maar wel een paar van de belangrijkste. Hierdoor is het nog veel gefocust op de tweedeling man-vrouw, maar in mijn scriptie pleit ik ook juist voor een inclusievere aanpak tegen seksueel geweld. Zo wil ik ook nog een video maken over mannelijke slachtoffers, of eentje die meer focust op non-binaire mensen of vrouwen die ook onderdeel zijn van andere minorities, want die zijn procentueel gezien vaker slachtoffer van gender based violence. Seksueel geweld en onze percepties van gender hebben veel impact op elkaar en ik vind het belangrijk hier ook aandacht op te vestigen. Verder zijn er nog wat andere verkrachtingsmythes die ik wil bespreken, zoals de mythe dat valse beschuldigingen vaak voorkomen. Al met al kan ik mijn werk nog veel meer uitbreiden en er een hele straat van bouwen!
Voor nu wil ik me eerst even focussen op het publiceren van mijn scriptie in een kleine oplage, want ik kreeg veel vraag van mensen of ze een fysiek exemplaar mochten om te lezen. En verder heb ik nog een hele stapel boeken over dit onderwerp waarmee ik me nog meer mee wil verdiepen. Ik ben helaas te laat met het inschrijven voor een master maar ik ben ook aan het kijken naar wat theoretische masteropleidingen, wellicht voor de toekomst? Een ontwerpbaan heb ik nog niet, maar ik ben ook nog niet enorm hard opzoek gegaan. Het liefst vind ik een plek die net als ik veel fascinatie heeft voor onderwerpen als inclusiviteit, feminisme, intimiteit en seksualiteit. Kan ik mijn website hieronder droppen?
Als afsluiter wil ik nog een songrecommendation toevoegen, die de titel deelt met mijn conclusie, en waarvan ik een snippet toevoegde als laatste zin: ‘’Blame Game’’. Dit nummer van Beach Bunny was mijn inspiratie en mijn motivatie om verder te gaan als ik even vastliep. Het was het nummer dat ik keihard opzette als ik een milestone had behaald in mijn afstuderen, of als er iets te vieren viel. Ik vind muziek erg belangrijk en ik hou ervan als er muziek wordt gemaakt voor de jeugd om onderwerpen als seksueel geweld bespreekbaar te maken.